European Union

Η επιστολή του Υπουργού Οικονομικών δεν περιλαμβάνει νέες δεσμεύσεις, δεν ανακαλεί τα μέτρα που ανακοινώθηκαν από τον Πρωθυπουργό, ούτε και έρχεται σε αντίθεση με την υλοποίηση των μέτρων στην Ελληνική έννομη τάξη. Τα μέτρα που λήφθηκαν δεν φαίνεται να εμπίπτουν στο πλαίσιο της δέσμευσης αποφυγής μονομερών ενεργειών

Εισαγωγή

Στις 5 Δεκεμβρίου 2016, συνεδρίασε το Eurogroup σχετικά με την 2η αξιολόγηση του 3ου Ελληνικού Προγράμματος Οικονομικής Βοήθειας με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ΕΜΣ).  Στην Δήλωση του Eurogroup, διατυπώθηκε η πρόοδος στις διαπραγματεύσεις και η συμφωνία για τον προϋπολογισμό του 2017 (1.75% ΑΕΠ πλεόνασμα). Έγινε επίσης αναφορά στον Αυτόματο Μηχανισμό Δημοσιονομικής Προσαρμογής Προϋπολογισμού Γενικής Κυβέρνησης, το αναφερόμενο και ως ‘κόφτη’ (Ν. 4389/2016), αλλά και στην πιθανή συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) έπειτα της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης (σχετικά με συμμετοχή του ΔΝΤ στο Is the IMF necessary for the 3rd Greek Program?).

Σημαντικότερα όμως, διατυπώθηκε, για πρώτη φορά στην διάρκεια των 3 Προγραμμάτων Οικονομικής Βοήθειας της Ελλάδας από το 2010, η υιοθέτηση συγκεκριμένων βραχυπροθέσμων μέτρων για την βελτίωση της βιωσιμότητας του Ελληνικού χρέους (οι δανειστές κατέχουν περίπου το 50%). Η γενικότερη δέσμευση για την υιοθέτηση μέτρων υπήρχε ήδη από το 2012, και συγκεκριμενοποιήθηκε περαιτέρω στα Eurogroup 9 και 25 Μαΐου 2016.

Η εφαρμογή των μέτρων τελούσε πάντα υπό την προϋπόθεση επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος από την πλευρά της Ελλάδας. Ο στόχος που ετέθη το 2012 από τους δανειστές για πρωτογενές πλεόνασμα 4.5% ΑΕΠ το 2016 (το οποίο ήταν ήδη μετάθεση του στόχου για το 2014), μειώθηκε σε 0.5% ΑΕΠ. Αυτό υπήρξε ένα σημαντικό βήμα προς την βιωσιμότητα της Ελληνικής οικονομίας. Επιπρόσθετη επιτυχία για την κυβέρνηση αποτελεί το γεγονός ότι το πλεόνασμα του 2016 υπολογίζεται να ανέλθει από 1.1% έως 2% ΑΕΠ, ήτοι να υπάρξει τουλάχιστον διπλάσια υπεραπόδοση σε σχέση με τον στόχο.

Με τα δεδομένα αυτά, το Eurogroup ενέκρινε στις 5 Δεκεμβρίου την ενεργοποίηση για πρώτη φορά συγκεκριμένων βραχυπρόθεσμων μέτρων για την βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους, απομειώνοντας το κατά περίπου 22% με πιθανό όφελος € 45 δισεκατομμύρια. Να σημειωθεί ότι έχει επίσης προβλεφθεί η εφαρμογή μεσοπρόθεσμων αλλά και μακροπρόθεσμων συναφών μέτρων για την περίοδο μετά το 2018.

Δεδομένης της ανωτέρω υπεραπόδοσης, ο Πρωθυπουργός, στο διάγγελμα του στις 8 Δεκεμβρίου 2016, αποφάσισε την αναδιανομή των πλεοναζόντων εσόδων για την προστασία των οικονομικά ευαίσθητων στρωμάτων της κοινωνίας, χορηγώντας επίδομα σε χαμηλοσυνταξιούχους ενόψει εορτών, ήτοι επαναφέροντας μερικώς την 13ης σύνταξη για πρώτη φορά μετά από 4 χρόνια (είχε αρχικά μειωθεί το 2010 με τον Ν. 3847/2010 και έπειτα καταργήθηκε το 2012 με τον Ν. 4093/2012), και αναστέλλοντας της αύξηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ), η οποία προβλέπεται με τον Ν. 4389/2016, για τα νησιά τα οποία έχουν σηκώσει το βάρος της προσφυγικής κρίσης (Βόρειο & Ανατολικό Αιγαίο).

Όμως, μέλη του Eurogroup επιχειρηματολόγησαν ότι η κίνηση αυτή συνιστά μονομερή ενέργεια από την πλευρά της Ελληνικής κυβέρνησης και υπήρξε ένα άτυπο ‘πάγωμα’ των μέτρων που αποφασίστηκαν για το Ελληνικό χρέος μετά την ανακοίνωση των ανωτέρω. Σε συνέχεια αυτού, εστάλη μια επιστολή από τον Υπουργό Οικονομικών (ΥΠΟΙΚ) στις 23 Δεκεμβρίου 2016. Η επιστολή αυτή χαρακτηρίστηκε ως «κατάπτυστη» από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, και ως «δέσμευση αποφυγής εκλογών», ως περιλαμβάνουσα «αυτογκόλ» και νέες δεσμεύσεις από πλευράς της Κυβέρνησης, κλπ., από ένα μεγάλο μέρος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Ανταποκρίνονται αυτά όμως στο περιεχόμενο της επιστολής? Και είναι τα μέτρα που ανακοινώθηκαν μονομερής ενέργεια?

1. Σχετικά με τον εφάπαξ χαρακτήρα των μέτρων.

Τα μέτρα ήταν εξ’ αρχής εφάπαξ εφαρμοζόμενα, κάτι το οποίο ήταν δημόσια γνωστό. Όσον αφορά στις συντάξεις, αυτό είναι εμφανές από το Σχέδιο Νόμου που εισηγήθηκε η Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου για ψήφιση ήδη από τις 13 Δεκεμβρίου, ήτοι 10 ημέρες πριν την επιστολή του ΥΠΟΙΚ. Ακόμη και ο τίτλος του σχετικού άρθρου είναι «Εφάπαξ οικονομική ενίσχυση…». Όσον αφορά στον μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ στα νησιά του Βόρειου και Ανατολικού Αιγαίου που επιφορτίζονται με τις συνέπειες τις μεταναστευτικής κρίσης, η σχετική τροπολογία κατατέθηκε στις 19 Δεκεμβρίου, ήτοι 3 ημέρες πριν την επιστολή του ΥΠΟΙΚ, και σε αυτήν αναφέρεται ότι η μείωση ισχύει για ένα έτος μέχρι 31.12.2017.

Τα ανωτέρω συνάδουν και με το προαναφερθέν σχετικό διάγγελμα του Πρωθυπουργού, στο οποίο αναφέρεται ότι το επίδομα σύνταξης χορηγείται «ενόψει εορτών» και η μείωση συντελεστή ΦΠΑ για τα ανωτέρω νησιά προβλέπεται «για όσο μαίνεται η προσφυγική κρίση», δηλαδή περιθώριο ενός έτους, δεδομένου ότι, όπως αναφέρει ο Πρωθυπουργός παρακάτω «… η Κομισιόν ανακοίνωσε ότι χάρη στην Ελλάδα θα αποκατασταθεί από το Μάρτη η κανονικότητα και θα ξαναμπεί σε εφαρμογή η Συμφωνία του Δουβλίνου». Συνεπώς, δεν υπήρξε καμία έκπληξη ή ανακρίβεια σε σχέση με τα αναφερόμενα στην επιστολή του ΥΠΟΙΚ. Όπως συναφώς αναφέρει ο ΥΠΟΙΚ στην επιστολή του «Αναφορικά με το μέτρο για τις συντάξεις, αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο ο πρωθυπουργός όσο και εγώ έχουμε ξεκαθαρίσει δημόσια…, ότι αυτή είναι μια εφάπαξ πληρωμή […]. Αναφορικά με την προσωρινή αναστολή του ΦΠΑ…, το μέτρο περιορίζεται μόνο στο 2017».

2.Σχετικά με τον μηχανισμό περικοπής δαπανών.

Τρείς παρόμοιοι σχετικοί μηχανισμοί έχουν θεσμοθετηθεί με τους Ν. 4270/2013, Ν. 4334/2015 (καταργήθηκε με τον Ν. 4336/2015), και Ν. 4389/2016. Ο ΥΠΟΙΚ αναφέρεται στον τελευταίο, σύμφωνα με τον οποίο γίνονται αυτόματες (ήτοι χωρίς συμμετοχή του Κοινοβουλίου και μόνον με Προεδρικό Διάταγμα ή/και Έκθεση του ΥΠΟΙΚ) περικοπές δαπανών σε περίπτωση υστέρησης εσόδων έναντι των στόχων του Προγράμματος. Στον μηχανισμό αυτό όμως, υπάρχει η δυνατότητα αντικατάστασης οικονομικών με διαρθρωτικά μέτρα, μετά από κοινή συνεννόηση με την Τρόικα (Ευρωπαϊκής Κεντρική Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ΔΝΤ) και τον ΕΜΣ. Επιπροσθέτως, ο ΥΠΟΙΚ στην επιστολή του δεσμεύεται ενεργοποίηση του μηχανισμού όσον αφορά σε πιθανή απόκλιση από τον στόχο των εσόδων μόνον του 2016 και όχι για το 2017 ή 2018. Δεδομένης της προαναφερθείσας πορείας των εσόδων, με τουλάχιστον διπλή υπεραπόδοση σε σχέση με τον στόχο, η ενεργοποίηση του μηχανισμού για το 2016 έχει ελάχιστες πιθανότητες.

 3. Σχετικά με την δέσμευση για συμφωνία Τρόικας/ΕΜΣ (θεσμοί) στα μέτρα.

Η επιστολή του ΥΠΟΙΚ αναγνωρίζει ότι οποιαδήποτε μέτρα με δημοσιονομικές επιπτώσεις στο Πρόγραμμα πρέπει να εγκρίνονται και από τους θεσμούς. Ενώ αυτή η δέσμευση παρουσιάστηκε ως νέα, παρά ταύτα από το 2010 και μετά κάθε κυβέρνηση έχει αναλάβει την ίδια δέσμευση στα Μνημόνια των σχετικών Προγραμμάτων.  Στα κείμενα των σχετικών Μνημονίων και επικαιροποιήσεων αναφέρεται ότι «Οι αρχές θα παραμείνουν σε πολύ στενή επαφή και θα συμβουλεύονται… (την Τρόικα) για την υιοθέτηση μέτρων που περιλαμβάνονται… (στο Μνημόνιο)», και ότι «Οι αρχές δεσμεύονται να συμβουλεύονται την… (Τρόικα) για την υιοθέτηση πολιτικών που δεν είναι συμβατές με το παρόν μνημόνιο/που εμπίπτουν στο πλαίσιο του παρόντος μνημονίου», ή παρόμοια κείμενα παραλλαγές αυτών (π.χ. ενδεικτικά Μάιος 2010: σελ. 26 και 47, Αύγουστος 2010: σελ. 20-1 και 31, Μάρτιος 2012: σελ. 50-1, Δεκέμβριος 2012: σελ. 64-6, Αύγουστος 2015: σελ. 4, Ιούνιος 2016: σελ. 1). Συνεπώς, η επιστολή του ΥΠΟΙΚ επιβεβαίωσε την δέσμευση, η οποία υπήρξε πανομοιότυπη για όλες της Ελληνικές κυβερνήσεις από το 2010 και έπειτα.

Συναφώς, φαίνεται στην επιστολή μια προσπάθεια του ΥΠΟΙΚ να εδραιώσει εμμέσως τομείς στους οποίους θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί οποιοδήποτε μελλοντικό πλεόνασμα, όπως στην ελάφρυνση φορολογικών βαρών, κλπ., προωθώντας έτσι μια περισσότερο κοινωνική πολιτική. Σχετικώς, αναφέρει στην επιστολή «αναγνωρίζουμε ότι ο διαθέσιμος δημοσιονομικός χώρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε στοχευμένα μέτρα για την ενδυνάμωση της κοινωνικής προστασίας (ειδικά στο Πρόγραμμα για το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης) και/ή για τη μείωση των φορολογικών βαρών που προκύπτουν από τις μνημονιακές δεσμεύσεις».

4. Σχετικά με το εάν τα μέτρα αυτά αποτελούν μονομερή ενέργεια της Ελλάδας.

Από τις προαναφερθείσες δεσμεύσεις, στην ισχύουσα δέσμευση για το 3ο Πρόγραμμα προβλέπει προβλέπεται η κυβέρνηση να συμβουλεύεται και να συμφωνεί με την Τρόικα για «όλες τις ενέργειες που είναι σχετικές με την επίτευξη των στόχων… (του Μνημονίου) πριν αυτές οριστικοποιηθούν και υιοθετηθούν νομικά». Εφόσον, λοιπόν, η κυβέρνηση έπραξε όλες τις απαραίτητες ενέργειες σε συνεργασία με την Τρόικα, για την επίτευξη του στόχου του 0.5% ΑΕΠ πλεονάσματος, δύναται να επιχειρηματολογηθεί ότι οποιαδήποτε ενέργεια για διάθεση πλεοναζόντων εσόδων μετά την ικανοποίηση του στόχου αυτού δεν εμπίπτει στην συγκεκριμένη δέσμευση, πάντα και με την προϋπόθεση ότι δεν αναστρέφονται μεταρρυθμίσεις οι οποίες έχουν εφαρμοστεί έως τώρα (συναφώς και με την δέσμευση της κυβέρνησης στην Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης στις 12 Ιουλίου 2015).

Συμπέρασμα

Σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιήθηκαν για την επιστολή του ΥΠΟΙΚ δεν επιβεβαιώνονται, εφόσον αυτή δεν περιλαμβάνει νέες δεσμεύσεις, δεν ανακαλεί τα μέτρα που ανακοινώθηκαν από τον Πρωθυπουργό, ούτε και έρχεται σε αντίθεση με την υλοποίηση των μέτρων στην Ελληνική έννομη τάξη. Τα μέτρα που λήφθηκαν δεν φαίνεται να εμπίπτουν στο πλαίσιο της δέσμευσης αποφυγής μονομερών ενεργειών. Σε κάθε περίπτωση, τα μέτρα αυτά έχουν ως στόχο την μερική ενίσχυση, έστω και προσωρινά, των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων της κοινωνίας, συμβάλλοντας στην ενδυνάμωση του εξασθενημένου κοινωνικού κράτους της Ελλάδας.

The post Τα Μέτρα Αναδιανομής και η Επιστολή Τσακαλώτου appeared first on Ideas on Europe.

The Prime Minister, Theresa May, seems to be in a desperate hurry. She wants to break-away from the EU within two years of triggering Article 50, and to have a new EU trade deal in place at the same time.

That’s something top EU lawyer, Jean-Claude Piris, said will be ‘totally impossible.’

Next, Mrs May has announced, she wants Britain to withdraw from the European Convention on Human Rights, if she’s elected back to power in the 2020 General Election.

The Prime Minister is intent on undoing the progressive achievements of her predecessors.

Former Tory leader, Margaret Thatcher, urged Britain to remain the European Community in the first referendum of 1975.

In a keynote speech at the time she said:

“It is not surprising that I, as Leader of the Conservative Party, should wish to give my wholehearted support to this campaign, for the Conservative Party has been pursuing the European vision almost as long as we have existed as a Party.”

Mrs Thatcher also pushed for, and made possible, the Single Market of Europe.

It was one of the Tory party’s greatest leaders, Winston Churchill, who passionately promoted the ‘Union of Europe as a whole’ and is recognised as one of the 11 founders of the European Union.

Churchill also proposed a European ‘Charter’ and ‘Court’ of Human Rights that became the European Convention on Human Rights. He said in 1948:

“We aim at the eventual participation of all the peoples throughout the continent whose society and way of life are in accord with the Charter of Human Rights.”

It was Tory Prime Minister, Harold Macmillan who applied for Britain to join the European Community in 1961.

He explained to the British people:

“By joining this vigorous and expanding community and becoming one of its leading members, as I am convinced we would, this country would not only gain a new stature in Europe, but also increase its standing and influence in the councils of the world.”

It was Tory Prime Minister, Edward Heath, who joined Britain to the European Community in 1973, with the backing of Parliament.

And it was former Tory Prime Minister, John Major, who negotiated and won Parliament’s backing to sign the Maastricht Treaty, that among other benefits gave us EU citizenship rights allowing us to live, work, study or retire across a huge expanse of our continent.

Theresa May is throwing away the glorious legacy of past Tory leaders. Why? Because she is not a true Tory.

Her policies are not true Tory goals. Her vision of Britain outside of the European Community, and of Britain leaving the European Convention on Human Rights, do not represent true Tory values.

Mrs May was not even elected as their leader by the Tory Party. It’s time the Tories seriously considered removing Mrs May from office, to save their party’s heritage, and more importantly, to save Britain.

___________________________________________________

Other stories by Jon Danzig:

• Brexit Secretary, David Davis, gets 5 stars for double standards
• 10 ways to stop Brexit
• The best EU trade deal? We already have it
• List of the latest articles by Jon Danzig

To follow my stories please like my Facebook page: Jon Danzig Writes

___________________________________________________

• The Reasons2Remain Facebook Community continues to support the case for Britain’s membership of the EU, and now, the actual impact of the Brexit vote. Join us!

• Join and share the discussion about this article on Facebook and Twitter:

#Brexit: PM @theresa_may is throwing away the legacy of past Tory leaders. Please share @Jon_Danzig’s report: https://t.co/dsQRWdKIwV pic.twitter.com/0OWu2CjyqB

— Reasons2Remain (@Reasons2Remain) 31 December 2016

The post Theresa May is throwing away the Tory legacy appeared first on Ideas on Europe.

Under the aegis of the African Union, the 54 states will set up a "Schengen-like" borderless area in 2017 to boost trade. Negotiations for the establishment of a Continental Free Trade Area (CFTA) in Africa were formally launched in June 2015 at the African Union Summit in Johannesburg. A year later, a boost seems to be given to the project, although the project exists since the signing in 1991 of the Treaty of Abuja.

Why now ? In a context of global economic crisis, African states are somewhere forced to accelerate the pace. In 2015 the Tripartite Initiative involving COMESA, EAC and SADC was launched, with a view to the preparation of a large free trade area from Cairo to Cape Town. The Tripartite Initiative, the largest free trade agreement involving 26 countries from three regional economic communities (RECs), Comesa, CEA and SADC, with a total of 530 million inhabitants for a gross domestic product Total of $ 630 billion, more than half of Africa's economic output. This initiative has rekindled the interest of African leaders in broadening the continental free trade area.

Intra-African trade must be saved because it accounts for only 10% of trade on the continent, while in the EU, Asia and North America, intra-regional trade represents respectively 70 %, 52% and 50% of trade. Moreover, the share of Africa in world trade is even more derisory since it represents only about 2%. Implementing such an Africa-wide FTA could boost intra-African trade to the tune of US $ 35 billion annually by 2022. A review of the genesis and functioning of this area of free movement of more than one billion people.

The CFTA is a priority initiative of the AU Agenda 2063. The objective of the CFTA is to create a single continental market for goods and services, to establish the free movement of business people. It also aims to pave the way for the acceleration of the establishment of the customs union in 2022 and an African economic community by 2028. This gradual approach is justified by the fact that integration should be consolidated at regional level, through the creation and the strengthening of regional economic communities (RECs). The RECs would ultimately merge into the African Economic Community. (There are 8 RECs : UMA, CEN-SAD, CEDEAO / ECOWAS, UEMOA, MRU, CEEAC, SADC, COMESA, IGAD.)

The current intra-African trade situation is disappointing. Despite the fact that the free movement of persons, the right of residence and the right of establishment are the founding principles enshrined in Chapter VI of the Abuja Treaty, a truck that delivers supermarkets in Southern Africa needs 1,600 documents, permits and licenses to legally cross borders.In the future, the continental free trade area could just as well require the removal of barriers such as the imposition of visa requirements that restrict the movement of people across national borders. Far from being settled, remains the issue of labor mobility among African countries, one of the most contentious issues for African leaders due to security or political instability problems.

Trade and industry are catalysts for African development for the African Union, once the establishment of the CFTA, the competitiveness of industrial products would be increased by exploiting the potential of economies in a wider continental market . The initiative would also help diversify and transform the African economy, improve resource allocation, reduce prices in countries and make Africa less vulnerable to external trade shocks. In addition, regional integration of the continent should integrate regional markets with efficient infrastructure to attract investment and improve access to better products and services.

Twenty million dollars were raised to finance the initial CFTA projects in the areas of goods and services, investment and intellectual property. Of the amount so far obtained from development partners, the AU Member States contributed $ 3 million for 2016 and $ 4.9 million for 2017.
CFTA can be a paradise for international and african criminality and smuggle, like the Schengen area? Planned for 18 July 2017, the release of an African electronic passport should enable nationals of the 54 African countries to travel visa-free across Africa. For now, the initiative only concerns heads of state, government and foreign ministers. In practice, African citizens would retain their national passports and would be issued an African e-passport by the AU. A first on the world scale. But the billion African citizens will have to wait until 2025 to benefit.

Tag: african continental free trade areaCFTASchengenTripartite InitiativeAbuja Treaty

After nearly a decade of support for civilian police in Afghanistan, the European Union Police Mission in Afghanistan (EUPOL) officially closed its activities today, Saturday (31 December 2016) at midnight. In fact, the mission has already slowed down its activities for a few days already. A meeting marking the end of the mission was organized, Wednesday, December 14, a few days after the official end of the mission.

Source

Tag: EUPOL AfghanistanCSDP

https://tvnewsroom.consilium.europa.eu/uploads/council-images/thumbs/uploads/council-images/remote/http_7e18a1c646f5450b9d6d-a75424f262e53e74f9539145894f4378.r8.cf3.rackcdn.com/consilium_16210_39350_24889_24.9_thumb_169_1484747982_1484747982_129_97shar_c1.jpg

EU Finance ministers meet in Brussels on 21 February 2017.

Download this video here.

https://tvnewsroom.consilium.europa.eu/uploads/council-images/thumbs/uploads/council-images/remote/http_7e18a1c646f5450b9d6d-a75424f262e53e74f9539145894f4378.r8.cf3.rackcdn.com/consilium_16302_37976_21964_41.82_thumb_169_1484747666_1484747666_129_97shar_c1.jpg

EU Ministers of European Affairs, Industry, Research and related areas meet in Brussels on 20 and 21 February 2017.

Download this video here.

General : As 2016 is drawing to an end, take a look back at the events that the marked the year in Parliament: from UK Prime Minister David Cameron meeting Parliament President Martin Schulz ahead of the Brexit referendum to MEPs paying tribute to the victims of the Nice tragedy in July. Relive this year's key events in our photo gallery and join the conversation on our Facebook page.

Source : © European Union, 2017 - EP

General : As 2016 is drawing to an end, take a look back at the events that the marked the year in Parliament: from UK Prime Minister David Cameron meeting Parliament President Martin Schulz ahead of the Brexit referendum to MEPs paying tribute to the victims of the Nice tragedy in July. Relive this year's key events in our photo gallery and join the conversation on our Facebook page.

Source : © European Union, 2017 - EP

en français

Tag: German ArmyNiagale Bagayoko

https://tvnewsroom.consilium.europa.eu/uploads/council-images/thumbs/uploads/council-images/remote/http_7e18a1c646f5450b9d6d-a75424f262e53e74f9539145894f4378.r8.cf3.rackcdn.com/b7773dd4-bdb6-11e4-8a8a-bc764e08d9b2_277.45_thumb_169_1484749209_1484749209_129_97shar_c1.jpg

EU Ministers for Transport, Infrastructure and Communications meet in Brussels on 27 February 2017 to focus on Energy issues.

Download this video here.

https://tvnewsroom.consilium.europa.eu/uploads/council-images/thumbs/uploads/council-images/remote/http_7e18a1c646f5450b9d6d-a75424f262e53e74f9539145894f4378.r8.cf3.rackcdn.com/70adc0e0-6da0-11e5-9347-bc764e083742_6.44_thumb_169_1484744874_1484744874_129_97shar_c1.jpg

EU Ministers of Foreign and European Affairs meet in Brussels on 7 February 2017.

Download this video here.

https://tvnewsroom.consilium.europa.eu/uploads/council-images/thumbs/uploads/council-images/remote/http_7e18a1c646f5450b9d6d-a75424f262e53e74f9539145894f4378.r8.cf3.rackcdn.com/b863bf68-977e-11e5-b3f1-bc764e084e2e_355.08_thumb_169_1484747799_1484747799_129_97shar_c1.jpg

EU Finance Ministers of the eurozone meet in Brussels on 20 February 2017.

Download this video here.

https://tvnewsroom.consilium.europa.eu/uploads/council-images/thumbs/uploads/council-images/remote/http_7e18a1c646f5450b9d6d-a75424f262e53e74f9539145894f4378.r8.cf3.rackcdn.com/0d1c07b6-b0a3-11e6-b4bb-bc764e092fac_68.31_thumb_169_1484744719_1484744719_129_97shar_c1.jpg

EU Foreign Affairs ministers meet in Brussels on 6 February 2017.

Download this video here.

https://tvnewsroom.consilium.europa.eu/uploads/council-images/thumbs/uploads/council-images/remote/http_7e18a1c646f5450b9d6d-a75424f262e53e74f9539145894f4378.r8.cf3.rackcdn.com/a8444298-56f0-11e5-83d1-bc764e084e2e_104.03_thumb_169_1484748525_1484748525_129_97shar_c1.jpg

EU Ministers for Environment meet in Brussels on 28 February 2017.

Download this video here.

The post Happy Holidays 2016 appeared first on Ideas on Europe.

The left finds itself in a difficult position.  Its role is needed more than ever in the post-WWII period.  However, its internal divisions limit its impact on developments.  This state of limbo must be overcome, if the left is to be able to push forward and work towards putting an end to the crisis in favour of society at large.

Do the two cases of EU exit, BREXIT and GREXIT, whether actual or speculative, constitute critical junctures in the evolution of the EU?  if so, with what implications?  What is the role of the left in these circumstances? In order to provide some answers to these questions, a look is needed into BREXIT and the implications for a potential GREXIT – the modalities involved and the issues raised.

According to Art. 50 TEU, the process for a Member State exiting the EU is initiated with the state submitting a notification to withdraw.  A maximum duration of two years is then allowed, during which the EU negotiates and concludes an agreement with the departing state, setting out the arrangements for the withdrawal and taking account of the framework for the future relationship between the two.  The final agreement is approved by the European Council, acting by a qualified majority.  It must also have the consent of the European Parliament and, under certain circumstances (if it cuts across policy areas that lie within the competence of Member States), be ratified by the national parliaments of the 27 member states.   The issues raised by the negotiated withdrawal of a member state are numerous and complex.

In the case of BREXIT, the result of the British referendum was followed by a government crisis and the emergence of a more anti-EU, conservative administration.  Furthermore, political debate shifted to the right and far right, influencing government actions. It is generally believed that EU leaders wish to complete the negotiation process before the European Parliament elections in the summer of 2019 and the appointment of a new European Commission.   As the economy comes under increased pressure due to the uncertainty created by BREXIT, the effects will be felt by society at large, adding to the general upheaval.

On the European side, the withdrawal of the UK will disrupt the Union’s internal equilibrium, as the economic and political weight of non-eurozone countries in EU will be reduced considerably.  For example, in 2015 the share of non-eurozone countries in EU GDP was equal to 29%, of which 17.5% derived from the UK and the remaining 11.5% from eight countries (Sweden, Denmark, Poland, Romania, Hungary, Bulgaria, Czech Republic and Croatia).  This may well be expected to strengthen the political and economic supremacy of Germany. The Eurozone member states of Southern Europe will also be affected, as they come under intensified pressure by the financial markets.   In addition, populist insurgents of the right will be inspired by BREXIT and try to shape the political debate as their influence rises.

Overall, BREXIT opens the way to a long process of negotiation, the outcome of which is at best uncertain and at worst damaging, especially for Britain, as it will need to disentangle itself from 40 years of economic and regulatory integration with the EU.

What appears to be complex and uncertain in the case of BREXIT would in all probability be essentially chaotic in the case of GREXIT.  Assuming a euro-exit were legally possible under the EU treaties, the issues raised are many and considerably intricate.  Capital Economics, a London based think-tank, which in 2012 won the Wolfson Prize for the best proposal to ‘safely dismantle the Eurozone,’ concluded that a country contemplating leaving the euro would have to keep its plans secret until the last minute, introduce capital controls, start printing a new currency only after formal exit, seek a large depreciation, default on its debts, recapitalize bust banks and seek close co-operation with remaining Eurozone members.

This is a long list of requirements, which suggests that introducing a new currency is complex when done in a planned way.  If done suddenly and under duress, it is a disruptive process with multiple unintended consequences that cannot all be anticipated either on the domestic or the European levels.

So, if BREXIT is a long and complex process, while GREXIT is an intricate, if not chaotic one, what is the position of the left?  Should it be for or against EU exit?  What alternative route would it propose?  In what way should it participate in the political debate?

Both BREXIT and GREXIT will constitute turning points in the history of the EU.  EU Membership is rejected in the first case and threatened in the second one.  Business as usual is no longer possible. A new era has begun.

Since the inception of the EU, the left has argued against the EU’s three main deficits, viz. the democratic, social and ecological one, which cannot be overcome without peace and solidarity as overarching principles.  At each juncture in the history of the EU, a primarily economic project, which however did boost European-ness in the aftermath of World War II, the left has tried to intervene, making proposals for an alternative way of functioning of European institutions so as to better serve the public interest.  As the power of finance increased, the left fought against any antinomies and neoliberal policies that went with it.  The crisis has acted as a catalyst in terms of political developments.  Although many on the left could see it coming, the left as a whole was slow in responding.  The left’s structural weaknesses and its lack of political intermediation limited its role as a political actor.

The rise of SYRIZA in Greece was an exception, caused partly by the depth of the crisis, the evidently failed policies of the Troika and of the established major political parties, and the coming together of various factions within the Greek left.  The European left rallied around SYRIZA providing valuable support.  However, when SYRIZA was elected to government, and after a long period of negotiations that lasted 6 months (as a result of which SYRIZA agreed to many of the demands of the country’s creditors, choosing not to let Greece go bankrupt), the left both in Greece and in the EU was divided.  Should the SYRIZA government have taken Greece out of the euro and thereby default on its obligations?  The mandate of the January 2015 elections was not for default, rather for a new agreement with the country’s creditors which would be mutually beneficial.  This met with the creditors’ intransigence. Thus SYRIZA asked for a new mandate from the Greek electorate in the September 2015 elections, which was granted, forming the second coalition government SYRIZA-ANEL in 2015.  The hypothetical question however remains.  Only history will show whether the route followed by SYRIZA was the right one.

Lexit, i.e. the propagating exit from the EU by the left, came up in the 2016 British referendum.  The argument of Lexiters is that the current treaties and structures of the EU need to be dismantled and replaced by others within the framework of a new union, on the basis of a fundamental reconsideration of the foundations of the EU and its practices, as those stand.  This is a laudable ambition and political objective.  What is lacking, however, is a roadmap towards the goal to be achieved.  In view of the internal weaknesses of the left and its lack of political intermediation in the decision-making process, it is hard to see how these goals can be achieved.  Neither does the historical precedence of the 20th century offer many useful insights.

Overall, the left finds itself in a difficult position.  Its role is needed more than ever in the post-WWII period.  However, its internal divisions limit its impact on developments.  This state of limbo must be overcome, if the left is to be able to push forward and work towards putting an end to the crisis in favour of society at large.  In this respect, the SYRIZA experience can offer valuable insights.

Based on a paper presented at the ROSA LUXEMBURG FOUNDATION workshop on BREXIT in Berlin, 9-20 October 2016.

The post EU Exit – The Role of the Left appeared first on Ideas on Europe.

Anis Amri, who is suspected of being responsible for the Berlin attack, was under surveillance in Germany for several months on suspicion of planning an attack. Before that, according to media reports, he was in prison in Italy. These latest reports have sparked a debate about whether the authorities have failed.